Voor je een besluit neemt, moet je natuurlijk weten wat de uitgangssituatie is, wat er aan de hand is. Het interessante van de Brexit-discussie is dat daarover weinig noodzaak was om ruzie te maken. Men was ontevreden over de samenleving en herkende zich niet in de manier waarop deze bestuurd werd. Vervolgens was de vraag of het uittreden uit de EU een oplossing was. De jongeren vonden blijkbaar van niet, maar kwamen matig op. De ouderen vonden van wel en stemden ook. Nu domineert de gesuggereerde oplossing, of eigenlijk de manier waarop uittreden uit de EU moet plaatsvinden de discussie. Maar hoe gaat het nu met de samenleving?
Daarom nu terug naar het ongenoegen over de politiek. Dat is er in heel Europa. Snelle veranderingen en met name de migratie als factor die de samenleving zou doen veranderen. Daar gaat het niet over.
Wat mij in alle berichten over de Brexit verbaast is dat de dreiging rond de gevolgen van de Brexit alleen aanslaat bij de voorstanders van de EU. De Brexit kost de Britten bijna een miljard per week. Er komen grote arbeidstekorten in de zorg. Dat slaat totaal niet aan en dat zegt iets. Die berekeningen houden geen rekening met wat er gebeurt als mensen gezamenlijk de schouders er onder zetten, als in een oorlog plotseling alle neuzen dezelfde kant uit staan om gezamenlijk uit de problemen te komen. Ik denk dat de voorstanders van de Brexit daar van uit gaan, of eigenlijk daar op hopen.
Dat is nu verder weg in deze discussie over de toekomst. En nergens kunnen mensen hartstochtelijker over discussiëren dan over de toekomst. Je kunt namelijk heel veel beweren en het is lastig voor je tegenstanders om je te corrigeren.
Ik denk dat de Brexit er helemaal niet komt (zeg ik begin september 2019). Maar ik hoop wel dat de Britten komen tot een manier om de politiek weer herkenbaar te maken en te zoeken naar een manier om gezamenlijk de schouders te zetten om de toekomst naar hun hand te zetten. Misschien is er inspiratie te vinden in het Britse volkslied. Daarin wordt gesteld: mogen we altijd een reden hebben om met hart en stem te zingen “God beware de koningin”. Dat is een essentie, dat de Britten een reden willen hebben om te roepen God save the queen. Een roep om eenheid. Verderop staat dan nog:
Heer laat de naties zien, Dat mannen broeders moeten zijn, En één familie vormen, Over de wijde wereld.
Op naar Het Plan!
Die roep om eenheid komt er niet met een nieuw referendum. Maar ook niet als de Brexit er nooit komt. Daarvoor is een Plan van de Arbeid nodig, of liever een Plan van de Samenleving. Opdat mensen zich herkennen in de politiek, het bestuur en de doelen en opdat men samen de schouders er onder zet.
Maanden geleden al stond er een mooi overzicht in de VK met alle alternatieven die de UK heeft rond de Brexit, met alle wensen die elke groep heeft. Per alternatief stond aangegeven welke van de wensen worden ingewilligd als dit alternatief wordt gekozen. Wat blijkt? Er bestaan verschillende wensen, die in geen van de alternatieven worden vervuld. Dat verklaart ook waarom voor geen van de alternatieven een meerderheid te vinden zal zijn. Jammer dat de Britten zich volledig mee laten voeren door emoties en dat men die simpele analyse niet gezamenlijk uitvoert.
Alleen dan valt en goed besluit te nemen.
Hoi Hein,
Mooie overpeinzingen over Brexit. Dank daarvoor.
Deed me denken aan een TV uitzending over burenruzie onlangs. Ook een boeiend thema trouwens. Komt heel vaak voor bleek. Deze vond ik boeiend. Buren hadden al 20 jaar ruzie. De verslaggever vroeg waar het over ging. Dat wisten ze niet meer precies….. Kortom zoals jij stelt : De samenleving verandert inderdaad razendsnel.