Een veel gemaakte denkfout is om jezelf en je organisatie te zien als middelpunt vanwaaruit alles gebeurt. De gemeente is bijvoorbeeld heel belangrijk voor bewoners. Ik hoor dan ook vaak dat bij projecten de gemeente een regisseursrol moet hebben. De gemeente is immers de belangrijkste partij in een samenwerking en gelegitimeerd met gemeenteraadsverkiezingen. Daardoor denk je dat de gemeente voor op ieders gedachten ligt en dat iedereen zich ook bezig houdt met de gemeente. Dat wordt bevestigd in tweets en de omgeving van de medewerkers.
Maar bewoners hebben misschien eens in de 3 jaar contact mat de gemeente. Het kan zijn dat een woningcorporatie een betere partner is, een school of juist een bewonersvereniging. De gemeente kan anoniem zijn, terwijl een andere partij een gezicht heeft en meer vertrouwen wekt. Het ligt niet altijd voor de hand de gemeente als middelpunt te zien.
Ook als er iets mis is gegaan, lijkt het alsof de hele wereld tegen de gemeente is en dat de medewerkers geen goed kunnen doen. De sociale media versterken het effect, want ineens kun je tien negatieve tweets zien langskomen. Terwijl de meeste mensen het niet eens opmerken.
Middelpunt-denken kun je tegengaan door af en toe mensen van buiten de organisatie te laten tegendenken. Neem niet altijd dezelfde tegendenker, want op een gegeven moment gaat ook de tegendenker mee in het idee dat de gemeente het centrum is.