Het is een traditie om op een vaste tijd samen te praten over wat er is gebeurd en welke besluiten genomen moeten worden. Een goede traditie. Het is ook een traditie om dat altijd rond een vergadertafel te doen. Dat is niet zo’n goede traditie. Het kan ook heel anders.
We kunnen bijvoorbeeld ook naar buiten. Ga wandelend vergaderen! Dit kan met kleine groepjes, je neemt een half uur de tijd op een rustige route. Het geeft frisse ideeën en je reageert anders op je collega’s. Aristoteles schijnt altijd wandelen college te hebben gegeven. Zorg dat je een agendapunt hebt dat voor iedereen interessant is, nodig uit tot nieuwe ideeën en zorg dat iemand er op let dat iedereen zich laat horen. Waarschuw wel dat je gaat wandelen zodat mensen er aan denken om geen naaldhakken aan te doen.
Gegarandeerd ga je anders naar de problemen kijken!
Staand vergaderen is ook een alternatief. Mensen blijken efficiënter te vergaderen en bij zittende beroepen kan het voor de gezondheid beslist geen kwaad wat meer te staan (hier). Er is meer ruimte voor non-verbale expressie en minder ruimte om weg te zakken (en dat non-verbaal door te geven). Het schijnt nog goed te zijn voor het groepsgevoel ook. Voordeel voor mannen die al niet meer staand mogen plassen: eindelijk hoef je niet te zitten!
Of verander eens van vergaderplek.
Walt Disney zocht bij nieuwe ideeën altijd een reactie vanuit drie verschillende invalshoeken: de Dromer, de Realist en de Criticus. De dromer moest creatieve en nieuwe ideeën opbrengen. De Realist moest steeds bekijken hoe die ideeën in de praktijk gerealiseerd zouden kunnen worden. De Criticus was nodig om de ideeën te toetsen, te filteren en te verfijnen. De criticus zal op alle denkfouten letten. Disney ging net zo lang door met rondes van deze invalshoeken tot alle drie tevreden waren. Hij verplaatste zich steeds als er een andere invalshoek kwam naar een andere kamer om te benadrukken dat in een bepaalde fase alleen de kritische invalshoek of de dromende invalshoek aan de beurt was.
Succes!